Paasvakantie in Suriname
29 April 2016 | Suriname, Paramaribo
Het is inmiddels alweer een maand geleden dat ik mijn laatste reisverslag heb geschreven. Aangezien we van alles hebben beleefd in deze maand is het wel weer de moeite waard om een nieuw verhaal te schrijven.
De vakantie begon dinsdag 22-3, mijn wekker ging niet en kon heerlijk uitslapen op de dinsdag. Verder zijn we gaan zwemmen en woensdag was het Holi Phagwa, een hindoestaans lente feest. De overwinning van de goeden op de kwaden en het inluiden van het nieuwe jaar wordt gevierd. Al met al een leuk, maar vooral ‘color full’ feest! Je kent in Nederland de ‘color run’, nou dit lijkt erop alleen dan zonder hardlopen maar met extra veel gekleurd poeder, veel muziek (feest DJ ruud), drank en gezelligheid. De dagen na Holi Phagwa was wel even wat minder, we zaten namelijk compleet onder. Het poeder ging niet van onze huid af en al helemaal niet uit ons haar. Daar hebben we dus nog een tijdje mee rondgelopen.
Maandag 28-3 zijn we met meneer Romalho, van het internaat, naar het Oosten van het land gegaan, Apoera, Washabo, Orealla, Blanche Marie etc. Meneer Romalho zelf is geboren in Orealla, hij is later op jonge leeftijd verhuisd naar Washabo. Washabo en Apoera maar ook Orealla zijn eigenlijk kleine indianendorpjes, met dus veel indianen. Maar door de verbindingen van tegenwoordig zijn er ook een aantal creolen, javanen en natuurlijk chinezen met supermarkten en andere winkels. De reis naar het Oosten duurde vrij lang, we hebben zo ongeveer 8 uur in de auto gezeten, over een weg die je in Nederland vergelijkt met een zandweg. De wegen zijn hier namelijk van bauxiet. Onderweg plassen en drinken kon tot een bepaalde afstand, daarna kwamen we de komende uren geen dorpen meer tegen.
We overnachtten bij het ‘kamp’ (op het erf) van de broer van Romalho. Hij woonde iets buiten het centrum van Washabo, aan de Corantijn rivier. Voordat we vertrokken ben ik nog snel naar de chinees geweest om een hangmat te kopen, want ja we overnachtten in hangmatten. Na het ophangen van de hangmatten reden we terug naar het centrum om te gaan eten bij een kennis van Romalho.
We zijn de volgende ochtend met een bootje naar Orealla (Guyana, buurland van Suriname) gegaan. Dit was een boottochtje over de Corantijn rivier, genieten! In Oreallo hebben wij onze ogen weer uitgekeken, hier leven de mensen nog weer anders en armoediger dan in Suriname. Een klein voorbeeld WC brillen gemaakt van autobanden! We hebben rondgelopen en het dorpje boven aan de ‘berg’ en het dropje beneden aan de ‘berg ‘ bezocht. We hebben een of ander sap geproefd van een bepaalde Tropische vrucht, de school bezocht, het voetbalveld bekeken en vele andere dingen gezien. Na een mooie dag zijn we teruggevaren, hebben we gegeten en zijn we weer in onze hangmat gesprongen.
Woensdag hebben we Apoera en Washabo bekeken en bezocht. We zijn door de dopjes gewandeld en gereden en ook hier hebben we het voetbalveld bekeken. Wat toch eigenlijk best zielig is, als je ziet hoe groot een stadion bij ons in Nederland is en hoe een voetbalveld er hier uit ziet. Een voetbalveld wordt gewoon gemaaid met een druk maaiertje, waar we in Nederland de tuin mee maaien. Opnieuw zijn we ’s avonds gaan eten bij de kennis van Romalho, waar we iedere keer weer spannende verhalen horen over de jacht. En oja, ook niet geheel gewoon, we hebben gewoon aardappels gegeten, heerlijk!!
Donderdag was onze laatste dag, we zijn vroeg in de ochtend vertrokken bij de broer van Romalho om naar Blanche Marie te rijden. Blanche Marie is een van de grotere watervallen in Suriname. Het eerste stuk van de reis verliep prima, maar op het laatste stukje lag er een boom op het wegdek. Romalho en zijn hulp Pap de auto uit om met motorzaag, kapmes en eventueel een katrol de boom van de weg te halen. Of eigenlijk, om de weg in zo verre vrij te maken zodat wij er langs konden.
Eenmaal aangekomen bij de watervallen keken wij onze ogen weer uit. Wat mooi!! We hebben de watervallen beklommen om het van alle kanten te kunnen bekijken, echt prachtig!
Toen we terug waren van de trip hebben we een aantal dagen lekker rustig aan gedaan. Een beetje gezwommen het huis opgeruimd en noem maar op. Ons volgende tripje was maandag 4 april, Melanie’s verjaardag! We zijn samen met Melanie en haar ouders naar Santigron geweest, een marron dorpje vlak buiten de stad. Marrons betekend letterlijk weggelopen vee, oftewel weggelopen slaven. Hier wonen alleen maar negers/creolen, preciezer, Saramaccaners. We hebben een rondleiding gehad door het dorp, een boottocht gemaakt en zijn de jungle in gegaan. In de jungle hebben we apen gespot en ik heb een ‘maripa worm’ gegeten. En ja hij leefde nog voordat ik hem op at. Hij smaakte een beetje naar cocos, naar de Maripa vrucht.
Verder hebben we in de vakantie weinig ondernomen. We zijn met ons onderzoek bezig geweest en zijn de stad nog een keer in geweest. Dus zoals ik al zei, lekker rustig.
Mijn volgende blog ga ik schrijven over de weken na de vakantie, stage, het bezoek van mama en Remon etc. Jullie horen snel weer van me!
Liefss Inge
De vakantie begon dinsdag 22-3, mijn wekker ging niet en kon heerlijk uitslapen op de dinsdag. Verder zijn we gaan zwemmen en woensdag was het Holi Phagwa, een hindoestaans lente feest. De overwinning van de goeden op de kwaden en het inluiden van het nieuwe jaar wordt gevierd. Al met al een leuk, maar vooral ‘color full’ feest! Je kent in Nederland de ‘color run’, nou dit lijkt erop alleen dan zonder hardlopen maar met extra veel gekleurd poeder, veel muziek (feest DJ ruud), drank en gezelligheid. De dagen na Holi Phagwa was wel even wat minder, we zaten namelijk compleet onder. Het poeder ging niet van onze huid af en al helemaal niet uit ons haar. Daar hebben we dus nog een tijdje mee rondgelopen.
Maandag 28-3 zijn we met meneer Romalho, van het internaat, naar het Oosten van het land gegaan, Apoera, Washabo, Orealla, Blanche Marie etc. Meneer Romalho zelf is geboren in Orealla, hij is later op jonge leeftijd verhuisd naar Washabo. Washabo en Apoera maar ook Orealla zijn eigenlijk kleine indianendorpjes, met dus veel indianen. Maar door de verbindingen van tegenwoordig zijn er ook een aantal creolen, javanen en natuurlijk chinezen met supermarkten en andere winkels. De reis naar het Oosten duurde vrij lang, we hebben zo ongeveer 8 uur in de auto gezeten, over een weg die je in Nederland vergelijkt met een zandweg. De wegen zijn hier namelijk van bauxiet. Onderweg plassen en drinken kon tot een bepaalde afstand, daarna kwamen we de komende uren geen dorpen meer tegen.
We overnachtten bij het ‘kamp’ (op het erf) van de broer van Romalho. Hij woonde iets buiten het centrum van Washabo, aan de Corantijn rivier. Voordat we vertrokken ben ik nog snel naar de chinees geweest om een hangmat te kopen, want ja we overnachtten in hangmatten. Na het ophangen van de hangmatten reden we terug naar het centrum om te gaan eten bij een kennis van Romalho.
We zijn de volgende ochtend met een bootje naar Orealla (Guyana, buurland van Suriname) gegaan. Dit was een boottochtje over de Corantijn rivier, genieten! In Oreallo hebben wij onze ogen weer uitgekeken, hier leven de mensen nog weer anders en armoediger dan in Suriname. Een klein voorbeeld WC brillen gemaakt van autobanden! We hebben rondgelopen en het dorpje boven aan de ‘berg’ en het dropje beneden aan de ‘berg ‘ bezocht. We hebben een of ander sap geproefd van een bepaalde Tropische vrucht, de school bezocht, het voetbalveld bekeken en vele andere dingen gezien. Na een mooie dag zijn we teruggevaren, hebben we gegeten en zijn we weer in onze hangmat gesprongen.
Woensdag hebben we Apoera en Washabo bekeken en bezocht. We zijn door de dopjes gewandeld en gereden en ook hier hebben we het voetbalveld bekeken. Wat toch eigenlijk best zielig is, als je ziet hoe groot een stadion bij ons in Nederland is en hoe een voetbalveld er hier uit ziet. Een voetbalveld wordt gewoon gemaaid met een druk maaiertje, waar we in Nederland de tuin mee maaien. Opnieuw zijn we ’s avonds gaan eten bij de kennis van Romalho, waar we iedere keer weer spannende verhalen horen over de jacht. En oja, ook niet geheel gewoon, we hebben gewoon aardappels gegeten, heerlijk!!
Donderdag was onze laatste dag, we zijn vroeg in de ochtend vertrokken bij de broer van Romalho om naar Blanche Marie te rijden. Blanche Marie is een van de grotere watervallen in Suriname. Het eerste stuk van de reis verliep prima, maar op het laatste stukje lag er een boom op het wegdek. Romalho en zijn hulp Pap de auto uit om met motorzaag, kapmes en eventueel een katrol de boom van de weg te halen. Of eigenlijk, om de weg in zo verre vrij te maken zodat wij er langs konden.
Eenmaal aangekomen bij de watervallen keken wij onze ogen weer uit. Wat mooi!! We hebben de watervallen beklommen om het van alle kanten te kunnen bekijken, echt prachtig!
Toen we terug waren van de trip hebben we een aantal dagen lekker rustig aan gedaan. Een beetje gezwommen het huis opgeruimd en noem maar op. Ons volgende tripje was maandag 4 april, Melanie’s verjaardag! We zijn samen met Melanie en haar ouders naar Santigron geweest, een marron dorpje vlak buiten de stad. Marrons betekend letterlijk weggelopen vee, oftewel weggelopen slaven. Hier wonen alleen maar negers/creolen, preciezer, Saramaccaners. We hebben een rondleiding gehad door het dorp, een boottocht gemaakt en zijn de jungle in gegaan. In de jungle hebben we apen gespot en ik heb een ‘maripa worm’ gegeten. En ja hij leefde nog voordat ik hem op at. Hij smaakte een beetje naar cocos, naar de Maripa vrucht.
Verder hebben we in de vakantie weinig ondernomen. We zijn met ons onderzoek bezig geweest en zijn de stad nog een keer in geweest. Dus zoals ik al zei, lekker rustig.
Mijn volgende blog ga ik schrijven over de weken na de vakantie, stage, het bezoek van mama en Remon etc. Jullie horen snel weer van me!
Liefss Inge
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
