Laatste blog!
10 Juni 2016 | Suriname, Paramaribo
Mijn laatste blog schrijf ik vanuit Nederland. Zoals ik in mijn laatste blog vanuit Suriname vertelde zijn we nog op zeeschildpaddentour geweest. Galibi ligt in het oosten van Suriname, aan de kant van Frans Guyana. Aan deze kant van het land waren we nog niet geweest, vandaar ook dat dit nog op ons to do lijstje stond. We vertrokken maandagmorgen rond 11 uur. Voor die tijd zijn we nog naar het ministerie van onderwijs geweest, om nog een aantal dingen voor ons onderzoek te regelen. Toen we daarvan terug kwamen, hebben we snel een broodje gegeten en zijn we in de auto gestapt bij Piet, richting Galibi. We zijn eerst met de auto naar Albina gereden, daar zijn we verder gegaan met een korjaal om de marrowijnerivier over te steken richting het strand van Galibi. Daar gingen onze ogen open, wat een prachtig mooi strand! Echt een wit strand zoals je op televisie vaak ziet. Men zegt wel eens dat er in Suriname geen ‘echt’ strand is, nou hier hebben we toch echt wel een prachtig mooi strand gezien. Overbridge hadden we al gezien, een aangelegd stukje strand, maar dit was zeker zo mooi als Overbridge. Eenmaal aangekomen op het strand moesten we een stukje lopen naar ons verblijf, wat overigens prima voor elkaar was. Gewone bedden met klamboes! ’s Avonds zijn we opnieuw in de korjaal gestapt naar het strand van Frans Guyana, om de zeeschildpadden te spotten. Wat een gigantisch grote beesten zijn dat zeg, echt bizar. We hebben op het strand 2 grote ‘leatherbacks’ / ‘Aitkantis’ gespot, ook wel lederschildpadden genoemd. De volgende dag kregen we een dorpswandeling door de dorpen Christiaankondre en Langamankondre, voorheen waren het twee dorpen. Tegenwoorden wordt het ook vaak gezien als een dorp. Het is het grootste inheemse (indiananen) dorp van de Caraïben. We hebben de school bezocht, we hebben de polikliniek bezocht en gesproken met de arts en we hebben het vrouwencentrum bezocht. Daar kun je allerlei dingen kopen die met de hand gemaakt worden door de inheemse, zoals sieraden, instrumenten, kledingstukken en noem maar op.
In de middag zijn we met onze korjaal naar Frans Guyana gegaan, een land van de Europese Unie. Auto’s rijden hier ineens weer gewoon rechts en mensen praten Frans. We hebben de gevangen in Saint Laurent bezocht, die wereldberoemd is geworden door het boek en de film ‘Papillon’. Papillon is een bijnaam van een gevangene, hij is ooit op een vlot van kokosnoten ontsnapt uit de gevangenis. Verder hebben we nog een dorpswandeling gemaakt door Saint Laurent, je merkt direct dat je in de Europese Unie bent. Er is in dit land namelijk veel meer welvaart, alles is een stuk luxer in vergelijking met Suriname.
Nou geloof je het niet, maar ik sliep nog maar 2 nachten in dit huis, en 1 van die twee nachten heb ik gewoon niet in mijn eigen bed geslapen. Er zat namelijk een muis in mijn kamer! Als ik ergens bang voor ben dan is het wel voor een muis. Melanie heeft verschillende heldhaftige pogingen gedaan om de muis te vangen, uiteindelijk zei ze dat ze hem in mijn schoen had gevangen. Ik geloofde het niet en ben bij haar op haar kamer op een matrasje gaan slapen. De laatste nacht heb ik toch nog in ‘mijn eigen bed’ geslapen.
Woensdag was onze laatste gehele dag in Suriname, die hadden we dus ook mooi vol gepland. ’s Morgens zijn we naar het casino gegaan, al weken over gehad dat we er heen wilden, maar het kwam er nooit van. Dus dat moest de laatste dag toch nog even gebeuren. Je kan in Suriname het casino in gaan met 20 srd, omgerekend nog geen 3 euro. Daar kun je je een behoorlijke tijd mee vermaken als je een beetje geluk hebt. Daar komt bij dat je in het casino gratis kan eten en drinken zolang je ‘speelt’. Wij zijn een paar uur binnen geweest, Melanie heeft aardige winst gemaakt dus zij kon ’s avonds voor niets uit eten en cocktails drinken. In de middag wilden we nog even naar de Palmentuin en naar I love SU bord, maar vanwege het slechte weer (lees regen) hebben we dat uitgesteld naar donderdag morgen.
Het is ons niet gelukt om de fietsen te verkopen, dus besloten we dat we onze fietsen weer terugverkochten aan de fietsenzaak. Samen met Melanie ben ik naar Surined gegaan, om onze fietsen terug te brengen. We hadden namelijk een terugkoopregeling, we kochten ze voor 250 srd en konden ze terugverkopen voor 100 srd. Eenmaal bij Surined, kwamen we erachter dat onze fietsen zoveel schade hadden opgelopen dat ze geen 100 srd meer waard waren. Echter, de eigenaar had iets moois bedacht waardoor wij toch 100 srd per fiets zouden krijgen. Wij moesten een promotie filmpje maken voor Surined. We zouden maar verschillende rollen spelen en op die manier Surined voor zowel de Surinamers als staigaires promoten. Nou zo gezegd zo gedaan. Wat hebben we gelachen, een mooie aflsuiter! ‘s Avonds zijn we lekker uit eten geweest en hebben we onze laatste avond in SU afgesloten met een paar cocktails op het terras bij ’t Vat!
’s Morgens zijn we dus zoals gezegd nog even naar de palmentuin en I love SU gegaan. Alles verliep prima, totdat we terugwilden met de taxi. Er waren protestacties in de stad vanwege de crisis die momenteel in Suriname aanwezig is. Dus we konden geen enkele taxi bereiken, het was nog even spannend of we alles zouden redden voor vertrek. Want om half 2 stond onze taxi naar het vliegveld klaar. Gelukkig is het allemaal gelukt en zijn we op tijd aangekomen op het vliegveld. Nadat we afscheid namen van Melanie en haar zusje, (wat trouwens een echte huilpartij was) begon de terugreis echt.
Verder is de reis naar huis is voorspoedig verlopen. Tijdens de vlucht heb ik veel geslapen waardoor de tijd voorbij vloog. Eenmaal op Schiphol beleefden we nog weer wat moois. Er waren namelijk testen met drugshonden, er kwam een vrouw van de douane op ons af en vroeg of we bang waren voor honden. Wij antwoorden en zeiden dat we niet bang waren. Ze vroeg of ze iets in Kirsten haar tas mocht stoppen, om te kijken of de hond haar eruit zou pikken. Kirsten moest haar tas laag aan de grond houden, zodat de hond het goed kon ruiken. De hond moest gaan zitten als hij wat zou ruiken, dit gebeurde helaas niet. De hond is nog in training dus hij zal het vast nog leren, maar op dit moment is hij nog ‘ongeschikt!’.
Even later nadat we onze koffers hebben opgehaald, zagen we onze familie na een lange tijd weer terug.
Ik heb een prachtige tijd in Suriname gehad en kan met een goed gevoel terugkijken op een geweldige ervaring! (hoewel deze van mij achteraf wel wat langer had mogen duren).
Groetjes vanuit Nederland!
In de middag zijn we met onze korjaal naar Frans Guyana gegaan, een land van de Europese Unie. Auto’s rijden hier ineens weer gewoon rechts en mensen praten Frans. We hebben de gevangen in Saint Laurent bezocht, die wereldberoemd is geworden door het boek en de film ‘Papillon’. Papillon is een bijnaam van een gevangene, hij is ooit op een vlot van kokosnoten ontsnapt uit de gevangenis. Verder hebben we nog een dorpswandeling gemaakt door Saint Laurent, je merkt direct dat je in de Europese Unie bent. Er is in dit land namelijk veel meer welvaart, alles is een stuk luxer in vergelijking met Suriname.
Nou geloof je het niet, maar ik sliep nog maar 2 nachten in dit huis, en 1 van die twee nachten heb ik gewoon niet in mijn eigen bed geslapen. Er zat namelijk een muis in mijn kamer! Als ik ergens bang voor ben dan is het wel voor een muis. Melanie heeft verschillende heldhaftige pogingen gedaan om de muis te vangen, uiteindelijk zei ze dat ze hem in mijn schoen had gevangen. Ik geloofde het niet en ben bij haar op haar kamer op een matrasje gaan slapen. De laatste nacht heb ik toch nog in ‘mijn eigen bed’ geslapen.
Woensdag was onze laatste gehele dag in Suriname, die hadden we dus ook mooi vol gepland. ’s Morgens zijn we naar het casino gegaan, al weken over gehad dat we er heen wilden, maar het kwam er nooit van. Dus dat moest de laatste dag toch nog even gebeuren. Je kan in Suriname het casino in gaan met 20 srd, omgerekend nog geen 3 euro. Daar kun je je een behoorlijke tijd mee vermaken als je een beetje geluk hebt. Daar komt bij dat je in het casino gratis kan eten en drinken zolang je ‘speelt’. Wij zijn een paar uur binnen geweest, Melanie heeft aardige winst gemaakt dus zij kon ’s avonds voor niets uit eten en cocktails drinken. In de middag wilden we nog even naar de Palmentuin en naar I love SU bord, maar vanwege het slechte weer (lees regen) hebben we dat uitgesteld naar donderdag morgen.
Het is ons niet gelukt om de fietsen te verkopen, dus besloten we dat we onze fietsen weer terugverkochten aan de fietsenzaak. Samen met Melanie ben ik naar Surined gegaan, om onze fietsen terug te brengen. We hadden namelijk een terugkoopregeling, we kochten ze voor 250 srd en konden ze terugverkopen voor 100 srd. Eenmaal bij Surined, kwamen we erachter dat onze fietsen zoveel schade hadden opgelopen dat ze geen 100 srd meer waard waren. Echter, de eigenaar had iets moois bedacht waardoor wij toch 100 srd per fiets zouden krijgen. Wij moesten een promotie filmpje maken voor Surined. We zouden maar verschillende rollen spelen en op die manier Surined voor zowel de Surinamers als staigaires promoten. Nou zo gezegd zo gedaan. Wat hebben we gelachen, een mooie aflsuiter! ‘s Avonds zijn we lekker uit eten geweest en hebben we onze laatste avond in SU afgesloten met een paar cocktails op het terras bij ’t Vat!
’s Morgens zijn we dus zoals gezegd nog even naar de palmentuin en I love SU gegaan. Alles verliep prima, totdat we terugwilden met de taxi. Er waren protestacties in de stad vanwege de crisis die momenteel in Suriname aanwezig is. Dus we konden geen enkele taxi bereiken, het was nog even spannend of we alles zouden redden voor vertrek. Want om half 2 stond onze taxi naar het vliegveld klaar. Gelukkig is het allemaal gelukt en zijn we op tijd aangekomen op het vliegveld. Nadat we afscheid namen van Melanie en haar zusje, (wat trouwens een echte huilpartij was) begon de terugreis echt.
Verder is de reis naar huis is voorspoedig verlopen. Tijdens de vlucht heb ik veel geslapen waardoor de tijd voorbij vloog. Eenmaal op Schiphol beleefden we nog weer wat moois. Er waren namelijk testen met drugshonden, er kwam een vrouw van de douane op ons af en vroeg of we bang waren voor honden. Wij antwoorden en zeiden dat we niet bang waren. Ze vroeg of ze iets in Kirsten haar tas mocht stoppen, om te kijken of de hond haar eruit zou pikken. Kirsten moest haar tas laag aan de grond houden, zodat de hond het goed kon ruiken. De hond moest gaan zitten als hij wat zou ruiken, dit gebeurde helaas niet. De hond is nog in training dus hij zal het vast nog leren, maar op dit moment is hij nog ‘ongeschikt!’.
Even later nadat we onze koffers hebben opgehaald, zagen we onze familie na een lange tijd weer terug.
Ik heb een prachtige tijd in Suriname gehad en kan met een goed gevoel terugkijken op een geweldige ervaring! (hoewel deze van mij achteraf wel wat langer had mogen duren).
Groetjes vanuit Nederland!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
